De Pee in.

Vandaag een terugkomdag op Windesheim ter inspiratie op 3/4 van de opleiding Master Learning & Innovation (MLI).

Al sinds mijn laatste portfoliogesprek heb ik geen puf om ook maar iets aan mijn masterproposal te doen.
De lector zegt zus, de begeleider zo en de 2e corrector weer wat anders. Samen met de lector geformuleerde onderzoeks- en deelvragen worden afgekeurd door anderen en her en der moet het proposal veranderd worden. Je begrijpt: geen klus waar je eens even lekker voor gaat zitten.

Tijdens de bijeenkomst de vraag om mbv een foto eens te laten zien waar ik op dit moment sta in de opleiding. De genomen foto staat op deze pagina afgebeeld.

Je ziet: ik heb er de Pee in. We worden in allerlei vakken geduwd met het onderzoeksvoorstel, het vervelende is alleen dat niet duidelijk omschreven is hoe de vakken te herkennen zijn. Daarbij komt natuurlijk dat ik iemand ben die altijd in twee vakken parkeer (letterlijk, dan krijg ik de deuren van de buren niet in de flanken van mijn Jeep) en dus graag de ruimte krijg.

Gelukkig zag mijn begeleidster al meteen mijn impasse. De afspraak is dat ik 10 februari mijn herschreven proposal inlever en de 11e de boel weer doorneem. 

Het laatste deel van de bijeenkomst nog wat feedback gekregen van medestudenten en een docent. Ik denk dat de sleutel ligt in het loskoppelen van innovatie en onderzoek. Ik heb me voorgenomen net te doen of de innovatie door iemand anders gedaan wordt en ik alleen het onderzoek doe. Met dit in het achterhoofd zal het onderzoeksvoorstel aan duidelijkheid winnen. Hoop ik.

Nu er nog even 'lekker voor gaan zitten'.